Η ΕΝΑΡΜΟΝΙΣΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟΝ ΣΤΥΛΙΑΝΟ ΧΟΥΡΜΟΥΖΙΟ ΤΟΝ ΚΥΠΡΙΟ Η

του Χριστόδουλου Βασιλειάδη

(Φωτογραφία Αλεξία Φιλίππου)

Όμως πηγαίνοντας και στον β΄ ήχο βλέπουμε ότι ούτε αυτός μπορεί να εναρμονισθεί, διότι η ευρωπαϊκή κλίμακα αδυνατεί να παραστήσει αφού στερείται του ελάσσονος τόνου. Πολλές φορές, αναφέρει ο Στυλιανός Χουρμούζιος, η κλίμακα του β΄ ήχου συγχέεται με αυτήν του πλαγίου β΄, αφού πολλοί ταυτίζουν το Δι Κε Ζω Νη του β΄ ήχου με το Πα Βου Γα δι του πλαγίου β΄. Για ένα όμως που έχει καλό αυτί μπορεί να διακρίνει την διαφορά που έχουν οι δύο ήχοι. Οι μόνοι ήχοι που μπορούν να εναρμονισθούν ακριβώς στην συγκερασμένη ευρωπαϊκή κλίμακα είναι ο τρίτος και ο βαρύς από του Γα, όπως πιστεύει ο κ. Σταματιάδης, αφού όμως μεταβληθεί ο Γα σε Νη[1].

Όμως εκτός από το πιο πάνω εμπόδιο στην εναρμόνιση των εκκλησιαστικών μελών, έχουμε και το εμπόδιο που βρίσκεται στην γραφή της βυζαντινής μουσικής, της οποίας οι χαρακτήρες ποιότητας και ποσότητας έχουν διαφορετική εντονότητα, προφορά, ενέργεια, δια των οποίων χρωματίζονται τα μέλη. Αυτή η γραφή δεν μπορεί να συμβιβαστεί προς τους αυστηρούς κανόνες της εναρμονίσεως. Καταλήγει ο Στυλιανός Χουρμούζιος, ότι αν προσέξουμε αυτούς που ψάλλουν εκκλησιαστικά μέλη με αρμονία ευρωπαϊκή θα αντιληφθούμε ότι γι’ αυτούς παύει η ενέργεια αυτή των χαρακτήρων[2].

(συνεχίζεται)

---

[1] ΧΟΥΡΜΟΥΖΙΟΥ, Μελέται, σ. 63.

[2] ΧΟΥΡΜΟΥΖΙΟΥ, Μελέται, σ. 63.