Του Χριστόδουλου Βασιλειάδη
Β.
Σε αρχαία βυζαντινά μουσικά χειρόγραφα οι ισοκράτες ονομάζονται βαστακταί, επειδή βαστάζουν δηλαδή κρατούν, του
ίσο[1]. Το ισκράτημα εκτελείται από τουλάχιστο δύο ψάλτες. Όσο πιο πολλοί είναι οι ισοκράτες, τόσο πιο ωραίο θα είναι το ηχητικό αποτέλεσμα. Οι ισοκράτες πρέπει απαραίτητα να γνωρίζουν και βυζαντινή μουσική. Εάν μάλιστα γνωρίζουν και δυτική μουσική και ιδιαίτερα αρμονία, τότε αυτός είναι ο καλύτερος συνδυασμός. Το ισοκράτημα μπορεί να αρχίζει μαζί με την ψαλμωδία, μερικές δε φορές πριν από αυτήν αφού ψάλει ο χοράρχης το απήχημα.Δεν παρεδόθη τίποτα γραπτό σχετικά με το ισοκράτημα, αλλά υπάρχει μόνο η φωνητική παράδοση καθώς και η πρακτική, η οποία υπήρχε και υπάρχει στην Εκκλησία. Ανάλογα με τη γνώση και δεξιότητες-ικανότητες των ισοκρατών, το ισοκράτημα ήταν πιο πλούσιο και πιο ορθό ή πιο φτωχό και πολλές φορές λανθασμένο[2].
No comments:
Post a Comment