ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ, ΟΙ ΗΧΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΧΡΟΝΙΚΕΣ ΑΓΩΓΕΣ ΤΩΝ ΔΗΜΟΤΙΚΩΝ ΤΡΑΓΟΥΔΙΩΝ ΣΤΙΣ ΜΕΤΑΓΡΑΦΕΣ ΤΟΥ ΘΕΟΔΟΥΛΟΥ ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΥ

Γ΄.

Χριστόδουλος Βασιλειάδης

3. Προσέγγιση στην εργογραφία του (έντυπες μουσικές του εκδόσεις)

Ο Θεόδουλος Καλλίνικος από το 1937 εξέδωσε δεκαεπτά βιβλία σχετικά με τη βυζαντινή μουσική.

Α. Εκδόσεις βυζαντινής μουσικής

1. Πολυχρονισμός (1939)

2. Νέον Αναστασιματάριον (1943, 1958, 1971)

3. Εθνική Ψαλμωδία (1948)

4. Διάφορα βοηθήματα (1954)

5. Δοξαστάριον (1956)

6. Μεθοδικός οδηγός (1959, 1976, 1981)

7. Μουσικός Λειτουργικός Θησαυρός (1973)

8. Ειρμολόγιον (1976)

9. Μεγάλη Εβδομάς (1981)

10. Τριώδιον το Μέγα (1981)

11. Πεντηκοστάριον το χαρμόσυνον (1981)

12. Νεκρώσιμος ακολουθία (1981)

13. Μέγα θεωρητικόν (1981)

 

Β. Εκδόσεις ευρωπαϊκής μουσικής

1. Τα παιδικά τραγούδια (1937)

2. Κυπριακή λαϊκή μούσα (1951)

 

4. Κυπριακή λαϊκή μούσα

Το βιβλίο «Κυπριακή λαϊκή μούσα» αποτελείται από 218

σελίδες. Αποτελείται από τέσσερα μέρη. Στο πρώτο μέρος περιλαμβάνονται δημοτικά τραγούδια του τραπεζιού, στο δεύτερο μέρος δημοτικά τραγούδια του τραπεζιού, του χορού και διάφορα, στο τρίτο μέρος δημοτικά τραγούδια της σούσας, του γάμου, ποιμενικά και του χορού και στο τέταρτο μέρος δημοτικά τραγούδια νανουρίσματα, μοιρολόγια, κωμικά, ποιητάρικα και διάφορα. Το βιβλίο περιέχει τα δημοτικά τραγούδια τόσο σε βυζαντινή όσο και σε ευρωπαϊκή σημειογραφία.

Όπως αναφέρει ο Θεόδουλος Καλλίνικος, η συλλογή των δημοτικών τραγουδιών της Κύπρου, που εκδίδει αποβλέπει σε δύο κατευθύνσεις:

α. Στο να αποκαλύψει τους πνευματικούς θησαυρούς, που έχει

η αγαπητή μας Κύπρος και να πλουτίσει έτσι την καλλιτεχνική ιστορία της και συγχρόνως στο να προσθέσει στις τόσες μαρτυρίες γύρω από την ελληνικότητα της και την αδιάσειστη απόδειξη, την οποία παρέχει η κοινότητα των λαϊκών μας τραγουδιών με εκείνα της Ελλάδας, κοινότητα που απαντά στους ρυθμούς, τις κλίμακες των τραγουδιών μας και που μαρτυρείται από την πανάρχαια, την ομηρική και αρκαδική καταγωγή τους και από το λεξιλόγιο τους.

β. στο να διασώσει από βέβαιη καταστροφή και εξαφάνιση τη λαϊκή μας Μούσα, η οποία τόσο σοβαρά κινδυνεύει να φθαρεί από την εισβολή των ξένων μουσικών σκοπών και μελωδιών, ώστε τελικά να εκλείψει, συγχρόνως δε να προσφέρει νέες άφθονες πηγές για μελέτη και πλουτισμό της λαογραφίας της πατρίδας μας. (Καλλίνικος, 1951: εισαγωγή).

Ο Θεόδουλος Καλλίνικος ακόμη στην εισαγωγή του αναφέρει ότι, όσον αφορά την λαϊκή ποίηση έχουν γίνει κάποιες προσπάθειες καταγραφής και μελέτης. Όμως για την μουσική των δημοτικών μας τραγουδιών δεν έχει γίνει καμιά φροντίδα να καταγραφούν και διασωθούν.

Για το σκοπό της καταγραφής των δημοτικών τραγουδιών, ο Θεόδουλος Καλλίνικος εργάστηκε για δεκαπέντε χρόνια, αφού περιήλθε ολόκληρη την Κύπρο. Πολλές φορές έβρισκε ακατέργαστο θησαυρό, άλλοτε όμως επηρεασμένο από διάφορες εξωγενείς περιστάσεις. Όμως η αγάπη του προς το έργο που επιτελούσε, τον βοηθούσε να ξεπεράσει όλες τις δυσκολίες.