Η ΕΝΑΡΜΟΝΙΣΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟΝ ΣΤΥΛΙΑΝΟ ΧΟΥΡΜΟΥΖΙΟ ΤΟΝ ΚΥΠΡΙΟ Β

του Χριστόδουλου Βασιλειάδη

(Φωτογραφία Αλεξία Φιλίππου)

Ο Στυλιανός Χουρμούζιος πίστευε ότι οι γνώμες αυτές περί εναρμονίσεως των εκκλησιαστικών μελών είναι επιβλαβείς για τα εκκλησιαστικά μέλη και ότι είναι ακατόρθωτο το πράγμα αυτό[1].

Αυτοί που συνηγορούν υπέρ της εναρμονίσεως των εκκλησιαστικών μελών μπορούν να διαιρεθούν σε τρεις τάξεις:

α) Σ’ αυτούς που πιστεύουν ότι και στους αρχαίους Έλληνες και στους Βυζαντινούς ήταν σε χρήση η αρμονία, που χρησιμοποιείται σήμερα από τους Ευρωπαίους.

β) Σ’ αυτούς που πιστεύουν ότι οι κλίμακες της μουσικής μας δεν εμποδίζουν την εναρμόνιση αυτή, η οποία μπορεί να εφαρμοσθεί χωρίς καμιά βλάβη ή αλλοίωση των μελών της, αρκεί να βρεθεί ο ικανός γι’ αυτό το εγχείρημα και

γ) Σ’ αυτούς που απαιτούν την αρμονία αυτή, απλά ως εξέλιξη της μουσικής και καλαισθησία, η οποία ικανοποιεί το πολιτισμένο αυτί μας, αδιαφορώντας αν γίνεται κάθε ανατροπή κλιμάκων και μελών, η οποία θα επήρχετο χάριν αυτής της αλλαγής[2].

(συνεχίζεται)

---

[1] ΧΟΥΡΜΟΥΖΙΟΥ, Μελέται, σ. 52.

[2] ΧΟΥΡΜΟΥΖΙΟΥ, Μελέται, σ. 52.