Στίχοι: Αρχιμ. Νικόδημου Σκρέττα
Μουσική: Χριστόδουλου Βασιλειάδη
Να πούμε πως τραβήξαμε
το δρόμο μας αντρίκια
κι ότι σκληρά παλέψαμε
μέσ’ στης καρδιάς τα μύχια;
Να
πούμε πως ιδρώσαμε,
ματώσαμε στο δρόμο,
με πόνο πως δεχτήκαμε
φριχτό σταυρό στον ώμο;
Να
πούμε πως διαβήκαμε
τη στράτα της αλήθειας,
πως την ψευτιά νικήσαμε,
τη φρίκη της συνήθειας;
Να
πούμε πως τα μάτια μας
δε στράφηκαν στο χώμα
πως του παλιού μας άνθρωπου
δεν είδαμε το πτώμα;
Να
πούμε πως πιστέψαμε
μέχρι και τη θυσία,
πως ταπεινή προσφέραμε
στον Κύριο μας λατρεία;
Να
πούμε πως η αγάπη του
φλόγισε την καρδιά μας,
πως μόνο ‘Κείνος ήτανε
μοναδική χαρά μας.
Να
πούμε πως κρατήσαμε
κατάλευκο τον κρίνο,
κι ασύλητο φυλάξαμε
τον θησαυρό του εκείνο;
Πως
η καρδιά δεν ζήτησε
μακριά Του να μισέψει
κι αφέντες άλλους πιο τρανούς
να βρει και να λατρέψει;
Να
πούμε ή να σιωπήσουμε
και σκύβοντας το γόνυ
πιο ταπεινά ν’ αρχίσουνε
του αγώνα κάποιοι πόνοι;
Τι λέτε,
θα τολμούσαμε
να πούμε την αλήθεια
ή θα γυρεύαμε ξανά
ψευτιές και παραμύθια;
αδέρφι μου, προχώρα,
μετά την Χάρη του Χριστού
συ θα τη βρεις την ώρα...
No comments:
Post a Comment