του Χριστόδουλου Βασιλειάδη
Ο κ. Σταματιάδης, όπως αναφέρει ο
Στυλιανός Χουρμούζιος, αναφέρει ότι το εμπόδιο για εναρμόνιση της βυζαντινής
μουσικής, που προέρχεται από τα διαστήματα της βυζαντινής κλίμακας, είναι
φανταστικό, διότι η φυσική κλίμακα της φωνητικής ευρωπαϊκής μουσικής είναι η
ίδια απαράλλακτα με τη βυζαντινή κλίμακα. Όμως όταν ο κ. Σταματιάδης λέγει
φυσική κλίμακα εννοεί την συγκερασμένη, δηλαδή αυτή της ευρωπαϊκής μουσικής.
Όμως, όπως πάλιν αναφέρει ο Στυλιανός Χουρμούζιος, τα διαστήματα Νη-Πα, Πα-Βου
καθώς και το Δι-Κε, Κε-Ζω της διατονικής κλίμακας αποτελούνται από τόνο μείζονα
και ελάσσονα. Αντίθετα τα αντίστοιχα διαστήματα της ευρωπαϊκής μουσικής Ντο-Ρε,
Ρε-Μι καθώς και το Σολ-Λα, Λα-Σι αποτελούνται από δύο τόνους. Όμως ο Βου και ο
Ζω της βυζαντινής κλίμακας είναι βαθύτεροι αισθητά από τους αντίστοιχους της
ευρωπαϊκής μουσικής (είναι και οι μόνοι διαφέροντες σε όλη την κλίμακα). Αυτό
αποδεικνύεται από το ότι ο Λέγετος και ο Βαρύς διατονικός, στους οποίους οι
φθόγγοι αυτοί είναι οι βάσεις και εξ αιτίας αυτού προφέρονται σταθερά, χωρίς
καμιά έλξη, είναι αδύνατο να σχηματισθούν ακριβώς δια της ευρωπαϊκής κλίμακας.
Η ιδιαίτερη μελωδία των ήχων αυτών έγκειται στο ότι οι δύο αυτοί φθόγγοι είναι
βαθύτεροι από αυτούς της ευρωπαϊκής κλίμακας. Έτσι είναι αδύνατο να παραστήσει
κάποιος με ακρίβεια τη μελωδία των δύο αυτών ήχων δια της ευρωπαϊκής κλίμακας[1].
(συνεχίζεται)
No comments:
Post a Comment