Σύγχρονη διδακτική της ψαλτικής τέχνης
Χριστόδουλος Βασιλειάδης
Το δημοτικό τραγούδι δεν χρειάστηκε να καταγραφεί, αφού υπήρχε
ζωντανή παράδοση, μέσα στην κοινωνία και κυρίως στα χωριά, όπου είναι ο οργανικὸς
τόπος εξέλιξής του. Μέσα στα γαμήλια γλέντια, στις κηδείες και σε άλλες εκδηλώσεις,
οι χωρικοί τραγουδούσαν τραγούδια και ο καθένας έβαζε το χαλικάκι του στην
διαμόρφωση και εξέλιξη του τραγουδιού. Όταν οι άνθρωποι εγκατέλειψαν τα χωριά
και μεταφέρθηκαν στις πόλεις, αυτή η παράδοση άρχισε να εκλείπει. Έτσι
παρουσιάστηκε η ανάγκη να καταγραφεί το δημοτικο τραγούδι, προκειμένου να μη
χαθεί και ξεχαστεί[1].
[1] Στην
Κύπρο έχουμε τις αξιόλογες προσπάθειες του γλωσσολόγου κ. Μενέλαου Χριστοδούλου
και του επιθεωρητή της μουσικής Κώστα Ιωαννίδη, προκειμένου να καταγραφούν τα
δημοτικά τραγούδια. Παρόμοια προσπάθεια βλέπουμε και στην καταγραφή των δημοτικών
τραγουδιών της Κύπρου από τον Θεόδουλο Καλλίνικο σε βυζαντινή και ευρωπαϊκή
σημειογραφία.
No comments:
Post a Comment