ΙΣΟΚΡΑΤΗΜΑ - ΒΑΣΙΚΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

H.

1.        Στα σύντομα μέλη είναι καλύτερα, επειδή είναι συνεχόμενο το ισοκράτημα, να λέμε μόνο τα φωνήεντα των συλλαβών.

2.        Είναι καλύτερα, όπου υπάρχει δυνατότητα, οι ισοκράτες να      κρατούν χαμηλά ίσα, π.χ. ήχος α' ή πλ. α' : Κε χαμηλό, λόγω των αρμονικών φθόγγων.

3.        Όταν οι φθόγγοι του ισοκρατήματος είναι κοντά με τους φθόγγους της μελωδίας, τότε συγκρούονται. Αυτή η σύγκρουση μπορεί να γίνει αισθητή περισσότερο στην οργανική μουσική παρά στην φωνητική. Στη φωνητική μουσική η σύγκρουση ακούγεται πιο αμυδρά.

4.        Δεν μπορεί η μελωδική γραμμή να βρίσκεται κάτω από το ισοκράτημα. Πάντοτε το ισοκράτημα πρέπει να βρίσκεται είτε κάτω από τη μελωδία είτε στο ίδιο ύψος με αυτή.

5.        Είναι καλύτερα, όπου είναι δυνατόν, να αποφεύγουμε να ψάλλουμε μαζί (Μ) με τον ψάλτη αλλά να κρατούμε ισοκράτημα.

6.        Η ένταση του ισοκρατήματος πρέπει να είναι ελαφρά χαμηλότερη από εκείνη του μελωδού. Το ποσοστό των ψαλτών και ισοκρατών πρέπει να είναι 60% και 40%, δηλαδή ούτε να καλύπτουν τους ψάλτες ούτε πάλιν να είναι υποτονικοί.

(συνεχίζεται)