ΙΣΟΚΡΑΤΗΜΑ - ΒΑΣΙΚΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

Χριστόδουλου Βασιλειάδη

ΙA.

1.        Ακουστικά δεν είναι εύηχο ούτε ακούγεται ωραία να αλλάζουμε από ένα χαμηλό ίσο σε ένα ψηλό, π.χ. στον Α΄ ήχο να αλλάζουμε ΚΕ χαμηλό σε Δι ψηλό. Είναι καλύτερα να πάρουμε και τα δύο ίσα είτε ψηλά είτε χαμηλά.

 

2.        Πρέπει να προσέξουμε αν ένας φθόγγος της μελωδίας είναι με δίεση και το ισοκράτημα πρέπει να κρατήσει εκείνο τον φθόγγο, τότε  είτε στο ισοκράτημα θα βάλουμε το σημαδάκι τη δίεσης είτε δεν θα πούμε εκείνο το ιοκράτημα. Το ίδιο ισχύει και για τις μαρτυρίες. Άλλες είναι οι μαρτυρίες των φυσικών φθόγγων του διατονικού γένους και άλλες οι μαρτυρίες των φθόγγων, οι οποίοι βρίσκονται σε δίεση ή ύφεση[1].

 

3.        Τα ισοκρατήματα πρέπει να αντηχούν εύηχα με την μελωδική γραμμή. Αν δεν υπάρχει αυτή η αντήχηση, τότε είτε οι ψάλτες είτε οι ισοκράτες πατούν λάθος όσον αφορά το ύψος του ισοκρατήματος (αν προκειται για τους ισοκράτες) ή της μελωδικής γραμμής (αν πρόκειται για τους μελωδούς).

(συνεχίζεται)

---

[1] Βλέπε π.χ. την μαρτυρία του φθόγγου Ζω στον ήχο βαρύ διατονικό και την μαρτυρία του φθόγγου Ζω ύφεση στον εναρμόνιο ήχο.