ΙΣΟΚΡΑΤΗΜΑ

Χριστόδουλου Βασιλειάδη

(Φωτογραφία: Αλεξία Φιλίππου)

Ήχος Β΄

Κύριο Ισοκράτημα, στιχηραρικά και παπαδικά μέλη: Δι. Σύντομα μέλη: Πα

Ισοκρατήματα στιχηραρικού και παπαδικού μέλους: Δι, Βου, Γα.

Εξαιρέσεις: M (Μαζί).

Μπορούμε πολύ άνετα στα σύντομα μέλη και εφόσον τα μέλη ψάλλονται με γοργό ρυθμό να κάνουμε συνεχόμενο ισοκράτημα Πα, όπως ο βόμβος μελισσών. Όταν στα σύντομα μέλη η μελωδική γραμμή κατεβαίνει κάτω από το Πα, ο ισοκράτης πρέπει να παραμείνει στο Πα.

Όταν στα σύντομα μέλη η μελωδική μας γραμμή κινείται κάτω από τον Πα, τότε οι ισοκράτες μπορούν να ψάλλουν μαζί με τον ψάλτη (Μ).

Όταν στα σύντομα μέλη έχουμε σύντομη ανάβαση πάνω από το Δι, τότε δεν παίρνουμε Δι ισοκράτημα αλλά παραμένουμε στο Πα. Για να πάρουμε Δι ισοκράτημα πρέπει να έχουμε ολοκληρομένη μελωδική γραμμή στο ψηλό τετράχορδο.

Όταν η μελωδία κινείται στον β΄ ήχο πάνω από το Δι, το ισοκράτημα είναι πάντοτε Δι.

Στα αργοσύντομα (στιχηραρικά) και αργά (παπαδικά) μέλη το καλύτερο ισοκράτημα είναι το χαμηλό Δι, όταν και όπου υπάρχει η φωνητική ικανότητα.

Όταν στα στιχηραρικά και παπαδικά μέλη κρατούμε ισοκράτημα ψηλό, τότε εναλλάσουμε τα ίσα Δι και Βου και ενίοτε Γα και Μαζί.

Όταν στον Β΄ ήχο η μελωδία κτυπά δύο χρόνους ΚΕ τότε το ισοκράτημα γίνεται Γα.

Πολλές φορές στα στιχηραρικά και παπαδικά μέλη όταν η μελωδία κατέρχεται κάτω από τον Δι, τότε το ισοκράτημα γίνεται (Μ) Μαζί.

Όταν κατεβαίνει η θέση στο Νη, τότε το ισοκράτημα μας γίνεται Νη.

Είναι λάθος, όταν στον Β΄ ήχο (στιχηραρικό - παπαδικό) ο ψάλτης κάνει κατάληξη στο Δι, ο ισοκράτης να παίρνει ισοκράτημα Νη, διότι απάδει προς το βυζαντινό ύφος και προς τα ορθά ισοκρατήματα του κάθε ήχου. Αυτό μας παραπέμπει στον πλ. Δ΄ ήχο, και θεωρείται ευρωπαϊκό ισοκράτημα.

(συνεχίζεται)