Η ΨΑΛΤΙΚΗ ΤΕΧΝΗ ΚΑΙ ΤΑ ΣΥΓΚΕΡΑΣΜΕΝΑ ΟΡΓΑΝΑ ΣΤ΄

 Σύγχρονη διδακτική της ψαλτικής τέχνης

Χριστόδουλος Βασιλειάδης

(Εικόνα: Αλεξία Φιλίππου)

        Η χρησιμοποίηση του πιάνου, ως οργάνου, για την εκμάθηση της ψαλτικής τέχνης, όταν πρόκειται για άτομα, που έχουν κάποιου είδους παραφωνία, επιβάλλεται, αν θέλουμε να έχουμε ένα θετικό αποτέλεσμα. Κατ’ αρχήν το πιάνο έχει διαπεραστικό ήχο και μπορεί να δώσει τον τόνο πιο ξεκάθαρα, παρά άλλα όργανα ή η φωνή. Θα μπορούσε όμως κάποιος να διαφωνήσει και να αντιτάξει το επιχείρημα, ότι το πιάνο έχει σαν διαστήματα μόνο τον τόνο και το ημιτόνιο. Το πιάνο δεν μπορεί να δώσει τα διαστήματα εκτός του πολλαπλάσιου των 6 μορίων, δηλαδή 6, 12, 18 κλπ. Πως μπορεί το πιάνο να δώσει το διάστημα των 4 ή 20 μορίων στον πλάγιο του β΄, ή των 8 μορίων στον β΄ ήχο; Πράγματι, το πιάνο δεν μπορεί να δώσει τα διαστήματα αυτά. Όμως για ένα «παράφωνο» αυτά τα διαστήματα δεν του χρειάζονται στα αρχικά στάδια. Ένας «παράφωνος» αρχικά πρέπει να μάθει τα διαστήματα του τόνου, 12 μόρια, και του ημιτονίου 6 μόρια. Γι’ αυτό και ο δάσκαλός του επιβάλλεται να χρησιμοποιήσει το πιάνο για να διορθώσει την παραφωνία του μαθητή. Αργότερα όταν διορθωθεί η παραφωνία του μαθητή, τότε ο δάσκαλος μπορεί να αφήσει το πιάνο και να διδάξει την ψαλτική τέχνη φωνητικά, δηλαδή μόνο με τη χρήση της φωνής.